No es país para pelirrojos

Mi amiga Natalia me contagió una manía cierto día.
Por lo visto los pelirrojos dan mala suerte y para evitarla hay que tocarse un botón.
Nunca te das cuenta de la cantidad de pelirrojos que se pueden cruzar contigo en un día hasta el día en que llevas ropa sin botones (sólo tienes cremalleras y broches metálicos ... así que te arriesgas a que los broches sirvan)

En cualquier caso, he dejado de aplicar la regla pelirrojo-botón desde que estuve en Bristol.
Allí, por lo menos un 40% de la población es pelirroja pero zanahoria-zanahoria (y creo que me quedo corta).

En fin, Natalia: que si tengo mala suerte .... no creo que sea por el tema pelirrojo.

Por cierto, estuve buscando en internet (ese pseudo-pozo de sabiduría; porque muchas veces lo que está ahí ni tiene fundamento ni tenemos certeza de que sea cierto, pero nos lo creemos todo) y fíjate lo que encontré:



Pelirrojos
Otra superstición menos famosa es que si te cruzas con un pelirrojo tendrás mala suerte durante tantos días como botones tengas en tu camisa. Para contrarrestar el efecto, tienes que tocar uno de los botones de tu camisa.

En el Antiguo Egipto se consideraba a los pelirrojos como descendientes de Seth y se les atribuía una mayor fiereza. En la cultura judeocristiana, el rutilismo podría tener que ver con la marca de Caín y algunos personajes bíblicos considerados pelirrojos serían Judas Iscariote, Esaú y María Magdalena.

En algunas culturas a los pelirrojos se les consideró personas en estrecho contacto con el diablo, mientras que en otras civilizaciones se creía que tenían algún poder divino y eran muy respetados.
En la mitología griega las mujeres pelirrojas eran consideraba brujas, mujeres perversas y amigas de lo oscuro, han sido representadas como mujeres libidinosas y provocativas.

Comentarios

  1. Pois eu som rubio (ginger) e da Crunha (dos Maios)...ainda que meus pais som de Abadim, questom esta interessante, ja que estaria dentro do ambito territorial da diocese-provincia de Britonia (Mondonhedo) alo polos seculos V e VI d.C. com o seu bispo Mailoc. Provinham da Britania fugindo das invassons anglosajonas e chegarom tamem (a meirande) ate a Bretanha continental (Armorica, hoje na França)..Cornicos e galeses som os seus descendentes directos hoje nas ilhas, ainda que e de suponher que o que hoje e Bristol, Devon, Somerset, em definitiva, tuda a faixa oeste de Grande Bretanha incluindo Sul-Oeste de Escocia foi terra de refugio dos artelhadores das lendas e contos (reais??) arturicos....Apertinhas (Britonia. Caminhos Novos, por Simon Young ed: Toxosoutos pod eresultar umha leitura pra familiarizarse com a fascinante relato dos britano-galaicos do Norte da Galiza

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

25 de Noviembre derrumbe en AG-55

Limon & Nada y ¡mojito!!

Volviendo al mundo virtual